(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) Γενικότερα, η διατριβή [του Κ. Ιωάννου] και στα δύο μέρη της […] διακρίνεται από εξονυχιστική και ανεπίληπτη ακρίβεια, και άριστη γνώση του θέματος και της σχετικής βιβλιογραφίας. Φανερώνει εξαιρετική ερευνητική εργατικότητα και κριτική διεισδυτικότητα, και, το κυριότερο, μεγάλη πρωτοτυπία. Προσκομίζει πληθώρα νέων (ή διαφορετικά και πειστικά ερμηνευμένων) στοιχείων […], ενώ, παράλληλα, συζητά γονιμότατα και εξαντλητικά όλα σχεδόν τα «ιστορικά» και συγκαιρινά/επίκαιρα προβλήματα των έργων του Β. Μιχαηλίδη (και ευρύτερα, των ιδιωματικών κειμένων της κυπριακής λογοτεχνίας): προβλήματα παράδοσης, γλωσσικής και μετρικής μορφής, πηγών κτλ., εκδοτικής εμφάνισης, αναγνωστικής και κριτικής πρόσληψης, εκδοτικής πολιτικής κτλ. Παράλληλα, δεν διστάζει να τοποθετηθεί κριτικά και τολμηρά απέναντι στην παλιότερη αλλά και τη σύγχρονη και σημερινή φιλολογική και κριτική δραστηριότητα, κοντολογίς στη «σπασμωδική επιστήμη» της κυπριακής και, ευρύτερα, της νεοελληνικής φιλολογίας, πλουτίζοντας τη φιλολογική γραμματεία μας με ένα πολύ καλό δείγμα αποδομιστικής, αλλά χρησιμότατης παρέμβασης. Γιώργος Κεχαγιόγλου